De laatste uren van 2019 zijn aangebroken. The Final Countdown van het jaar.
Tijdens die laatste dagen in december wil ik altijd terugkijken. De balans opmaken. Oudjaar voelt als een mijlpaal van een jaar dat weer voorbij is gevlogen. Meestal ben ik de enige in het gezin die daar bewust mee bezig is. Dit jaar hebben we voor het eerst met zijn allen ons ‘persoonlijke jaaroverzicht’ besproken.
 

Tijdens het “gezins-kerstdiner” hebben we deze keer herinneringen opgehaald. Aan nieuwe voetbalteams, een nieuwe baan, typeles en vakanties. Stiekem vonden we dat allemaal heel erg leuk. Bijvoorbeeld Rubin die in 2019 zijn eerste perfect Franse zin kon uitspreken bij het ijskraam: “Deux boules avec menthe-chocolat sil-vous-plait”. (En dit ook dagelijks wilde oefenen…) Heerlijk! Zulke herinneringen laten ons allemaal weer glimlachen. En even zijn we weer terug bij onze zomervakantie in Bretagne.

Het jaar 2019 begon zoals altijd. Traditioneel. Met oliebollen, lekker eten, borrelen en vuurwerk. Het oliebollenbeslag staat op dit moment te rijzen. Tradities die we graag in ere houden. Toen we elkaar op 1 januari 2019 gelukkig nieuwjaar wensten, wisten we nog niet wat het jaar zou brengen. Soms neemt het leven ineens een andere wending. Bijvoorbeeld toen mijn schoonvader een maand later die verschrikkelijke diagnose kreeg. Kanker. Hij strijdt hiertegen sinds hij het weet. Maar wat blijkt het een zware strijd. Voor ons als familie is dit ook iets waar we veel mee bezig zijn en wat veel impact heeft. Want door zo’n ziekte staat ineens je leven op de kop. En niet alleen voor mijn schoonvader, we kennen ook anderen in onze omgeving die deze diagnose kregen. Of door andere diepe dalen gaan (of zijn gegaan). We leven met jullie mee.

Een onverwachtse positieve wending in ons leven was dit jaar het werk van Christophe. Hoewel hij vaker van baan verandert, werkt hij sinds mei niet meer als vrachtwagenchauffeur. Dat is wennen voor hem. Want hij mist het vrije leven als chauffeur. Maar hij geniet ook van het meer thuis zijn en de regelmatige werktijden. Het is voor ons heel erg leuk dat papa meer thuis is. Maar het blijft nog wel de vraag voor hoe lang... Misschien stapt hij volgend jaar weer achter het stuur, het blijft toch kriebelen… die antwoorden zullen we krijgen in 2020.

​

Voor mij persoonlijk is het fijn dat ik thuis meer support heb, want voor Puur Content is 2019 een megadruk jaar geweest. Sinds de zomer van 2018 heb ik voor Porthos Walcheren gewerkt. Een leuke, afwisselende én leerzame opdracht: zowel strategisch als uitvoerend. Bij Porthos konden de inwoners van Walcheren een aanvraag doen voor extra ondersteuning via de Jeugdwet of de Wmo. Kónden. Want vandaag, 31 december 2019, was de laatste dag voor Porthos. Vanaf januari 2020 kunnen de inwoners terecht bij hun eigen gemeente: Middelburg, Veere en Vlissingen.
 

Naar deze dag hebben we heel lang toe gewerkt. Het was een bijzondere reorganisatie: van één organisatie naar drie aparte gemeentelijke teams. Er is door veel mensen hard gewerkt om dat goed te laten verlopen. Communicatie speelt bij veranderingsprocessen een belangrijke rol in. Met een tevreden gevoel kijk ik terug op deze opdracht. Het was heel prettig om een langere tijd verbonden te zijn, zodat ik mezelf goed kon verdiepen in de inhoud van de Wmo en de Jeugdwet. Ik heb bovendien veel geleerd over de besluitvormingsprocessen binnen gemeenten en over de dynamiek van een veranderingsproces. Met o.a. de interne nieuwsbrieven probeerden we de medewerkers zo goed mogelijk mee te nemen bij nieuwe stappen. Daarnaast  is externe communicatie van groot belang. De inwoners van Walcheren zijn geïnformeerd over veranderingen, en niet in de laatste plaats: de duizenden mensen die gebruik maken van ondersteuning via de Jeugdwet en de Wmo.
 

Kers op de taart  vond ik: 'The Final Countdown'. De afsluitende bijeenkomst voor Porthosmedewerkers op 29 november die ik samen met drie collega’s mocht organiseren. The Final Countdown is een dag geworden van afscheid, bedanken en vooral: samen zijn. Nog een laatste keer ‘met zijn allen’. Het was een mooie afsluiter om de medewerkers deze dag in het zonnetje te zetten, nog vóór het afronden en aftellen in de decembermaand echt begon. The Final Countdown begint ook voor 2019 nu echt vorm te krijgen…. Nog een paar uur... De oliebollen zijn inmiddels klaar, het bier en de wijn liggen koud… Nog even…  en we kunnen echt gaan aftellen tot 12 uur.

2019 bedankt voor alles. Voor ups en downs. Voor het totaalpakket.
En 2020: ik heb er weer zin in! Voor iedereen een fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2020!

​
 

p.s. ik realiseer me dat ik op oudjaarsdag de eerste blog schrijf van 2019. Oeps… misschien heb ik iets teveel voor Porthos geschreven, dat het me aan ‘blogspiratie’ ontbrak… Ideeën genoeg hoor… het ontbreekt vaak aan de uitvoering. Zou dat in 2020 weer hetzelfde zijn? Ik ga namelijk weer starten met een nieuwe uitdagende opdracht voor een half jaar. Maar daarover meer in het nieuwe jaar. Misschien wel in de vorm van een blog… ;-)