Productief om 4:00 uur
Deadlines. Ik hou ervan. Op zich wel prettig in mijn vak. Ik presteer optimaal onder druk. Niet onder continue druk. Maar een deadline geeft mij een boost om optimaal te presteren op korte tijd. Afgelopen week had ik meerdere deadlines te halen en dat voelt prettig.
Termen als ZZP-er - ‘Zelfstandige Zonder Personeel’ - , éénmanszaak, éénpitter en zelfstandige doen ook niets anders vermoeden als: je doet het alléén. Dat betekent in de praktijk dat je wel eens wat moet woekeren met de tijd om een deadline te halen. Ik heb daarvoor gekozen en het bevalt echt prima. En bij grote klussen heb ik gelukkig ook collega ZZP-ers waar ik mee kan samenwerken. Dus het is niet dramatisch.
Deze week ontdekte ik iets moois. Een wijsheid die ik al jaren hoor van ‘mijn’ vrachtwagenchauffeur. “Wat is het toch heerlijk om vroeg op te staan.” En dan bedoelt hij om drie of vier uur in de nacht. “Hmmm…hmmm, als je maar héél stil bent als je opstaat”, zeg ik dan. Want ‘s nachts grom ik liefelijk als je mij wakker maakt. Ik had al verschillende verhalen gehoord van mensen die zo enthousiast worden van héél vroeg opstaan. Maar dat is niets voor mij. Mijn probleem? Ik kan ’s avonds niet naar bed. En ’s ochtends er niet uit. De laatste jaren sinds er kinderen zijn, gaat het al ietsje beter… Maar vóór zes uur opstaan is een verrekte lastig ding.
Manlief is een week van huis. Engeland. En dan is het helemaal woekeren met de tijd als je deadlines te halen hebt. Zéker als je pas om half tien ’s avonds je vaatwasser hebt ingeruimd en je avondprogramma dan past begint. Dát werd niks meer met die teksten. Dus, ik op tijd naar bed en de wekker op vijf uur. En nu maar hopen dat niet dwars door het alarm heen slaap…
Maar je gelooft het nooit: ik werd uit mezelf om kwart voor vier wakker! Een tikje slaperig, maar toch: fris en uitgerust. Ik heb wel eens gehoord dat je het beste slaapt met slaapcycli van anderhalf uur. En na even op mijn vingers tellen, blijk ik inderdaad precies een optelsom van meerdere slaapcycli te hebben meegepakt. Na een paar warming-up oefeningen kan ik er weer fris tegenaan. Als de kindjes drie uur later knipperend tegen het felle lamplicht naast me staan, kan ik mijn teksten naar tevredenheid opslaan. Daar word ik blij van! Zo enthousiast, dat ik er meteen nog ff deze blog achteraan schrijf. #Trots op mezelf!